De belangrijkste attractie van de Borghese Gallery is ongetwijfeld de unieke collectie beeldhouwwerken, schilderijen en antiquiteiten uit verschillende periodes en stijlen.
In de 20 zalen staan iconische kunstwerken uit de barok, zoals de dynamische beeldhouwwerken van Bernini en de dramatische schilderijen van Caravaggio, zij aan zij met meesterwerken uit de hoogrenaissance van onder andere Rafaël en een schat aan Romeinse, Griekse en Etruskische antiquiteiten.
De thematische indeling van de galerie, verdeeld tussen de begane grond die voornamelijk gewijd is aan beeldhouwkunst en de eerste verdieping die gewijd is aan schilderijen, maakt een meeslepende, chronologisch geordende reis door de kunstgeschiedenis mogelijk.
De Villa Borghese tuinen, verspreid over 80 hectare, zijn het op twee na grootste park van Rome en een van de beste plekken om te ontspannen na een lange dag toeren door de stad.
Hoewel de Borghese Galerij de voor de hand liggende attractiepool is, heeft de tuin in Engelse stijl met zijn weelderig groen, vredige meren en prachtige fonteinen nog veel meer te bieden.
Van ontspannen wandelingen, picknicks of zelfs een boottochtje op de meren, tot attracties zoals de Bioparco di Roma, de zoölogische tuin van Rome, en de Pincian Hill met zijn adembenemende uitzicht over de stad, er is genoeg te zien en te doen. Zorg ervoor dat je een koffie of gelato neemt van een van de vele cafés in het park en je bent klaar om je verkenningstocht door deze oase van rust te beginnen.
De Borghese Gallery is een kunstgalerie in het centrum van Rome die in de 17e eeuw werd opgericht om de collectie schilderijen, beeldhouwwerken en antiquiteiten van kardinaal Scipione Borghese te huisvesten en tentoon te stellen. Scipione Borghese, de neef van paus Paulus V, was een fervent kunstverzamelaar en mecenas.
Door de eeuwen heen breidde de Borghese Collectie zich uit en omvat nu belangrijke werken van Caravaggio, Gian Lorenzo Bernini, Rafaël en Titiaan. Na een reeks renovaties en toevoegingen werden het hele landgoed en de omliggende tuinen verkocht aan de Italiaanse overheid en opende de Borghese Gallery in 1903 officieel haar deuren voor het grote publiek.
De bouw van de villa waar de Borghese Galerij is gevestigd begon in 1613 en werd vier jaar later, in 1617, voltooid. De belangrijkste architect voor het project was Flaminio Ponzio, die de villa ontwierp op basis van de ontwerpen en specificaties van kardinaal Borghese.
Het prachtig gedecoreerde gebouw had een U-vorm met twee hoofdverdiepingen en verschillende loggia's die uitkeken op de omliggende tuinen. De 20 kamers in de villa zijn sindsdien gerenoveerd en heringericht in een meer uniforme, thematische ruimte om de uitgebreide kunstcollectie tentoon te stellen.
De Borghese Gallery ligt verscholen in de uitgestrekte Villa Borghese Gardens en wordt beschouwd als een van de grootste musea, dat kunstliefhebbers van over de hele wereld aantrekt. De galerie is beroemd om zijn ongeëvenaarde collectie werken van Bernini, waaronder beeldhouwwerken als "Apollo en Daphne" en "David". Daarnaast heeft de galerie een uitzonderlijk assortiment schilderijen van Caravaggio, Rafaël en Titiaan, wat bijdraagt aan haar reputatie als cruciaal centrum voor de kunstgeschiedenis.
Wat de Borghese Gallery echter onderscheidt van grotere musea is de intieme sfeer, die bezoekers een persoonlijke, meeslepende ervaring biedt, waardoor de kunst diepgaand kan worden verkend en gewaardeerd.
De opvallende compositie van Gian Lorenzo Bernini toont de dramatische climax van Apollo's achtervolging van de nimf Daphne, terwijl zij verandert in een laurierboom.
Apollo en Daphne" werd voltooid in 1625 en wordt beschouwd als een meesterwerk van de barokke kunst vanwege het dynamische realisme en de emotionele intensiteit. Volgens de Griekse mythologie werd de Olympische god getroffen door een pijl van liefde en verlangen, terwijl de nimf werd getroffen door een pijl van afkeer waardoor ze Apollo's avances afwees. Apollo achtervolgde haar meedogenloos en Daphne schreeuwde het uit naar haar vader, de riviergod Peneus, die haar in een laurierboom veranderde om haar te redden. Ontredderd en gebroken door zijn hart verklaarde Apollo de laurierboom heilig en droeg de bladeren ervan als symbool van zijn eeuwige toewijding.
Als een van Caravaggio's laatste schilderijen valt zijn weergave van "David met het hoofd van Goliath" niet alleen op door het meesterlijke gebruik van licht en schaduw, maar ook door de complexe symboliek. Het bijbelse schilderij werd begin 1600 voltooid en werd aan kardinaal Borghese geschonken in de hoop op een pauselijk pardon. Op het schilderij lijkt het hoofd van Goliath een zelfportret van Caravaggio te zijn, terwijl de triomferende David peinzend naar beneden kijkt, met hints van verdriet, medeleven en wroeging.
Naast de meeslepende speculatie over inspiratie uit het echte leven, laat de combinatie van techniek en emotie in "David met het hoofd van Goliath" Caravaggio's kenmerkende stijl zien die een revolutie teweegbracht in de westerse kunst en generaties kunstenaars beïnvloedde.
De "Deposition" (of "De graflegging") van Rafaël, geschilderd tussen 1507 en 1508, verbeeldt de bijbelse scène van het lichaam van Christus dat naar zijn graf wordt gedragen.
In opdracht van de familie Baglioni in Perugia ontstond grote opschudding toen het naar Rome werd verplaatst. Rafaëls gebruik van kleur, compositie en de emotionele diepte van de figuren geven het tafereel een diep gevoel van realisme en intensiteit. De kunstenaar uit de hoogrenaissance besteedde ongeveer twee jaar aan het bestuderen en schetsen van wat een van zijn laatste werken was tijdens zijn Florentijnse periode. Als zodanig markeert het verhalende schilderij een overgang in Rafaëls stijl naar de meer dramatische en complexe composities van zijn Romeinse periode die nog zou volgen.