Główną atrakcją Galerii Borghese jest niewątpliwie wyjątkowa kolekcja rzeźb, obrazów i antyków, które obejmują wiele epok i stylów.
W 20 pokojach znajdują się kultowe dzieła sztuki barokowej, takie jak dynamiczne rzeźby Berniniego i dramatyczne obrazy Caravaggia, obok arcydzieł wysokiego renesansu, takich jak Rafael i skarbnica rzymskich, greckich i etruskich antyków.
Tematyczny układ galerii, podzielonej na parter poświęcony głównie rzeźbie i pierwsze piętro poświęcone malarstwu, pozwala na wciągającą, chronologicznie ułożoną podróż przez historię sztuki.
Rozciągające się na 80 hektarach ogrody Villa Borghese są trzecim co do wielkości parkiem w Rzymie i jednym z najlepszych miejsc na relaks po długim dniu zwiedzania miasta.
Podczas gdy Galeria Borghese jest oczywistym punktem przyciągania, ogród w stylu angielskim z bujną zielenią, spokojnymi jeziorami i pięknymi fontannami ma o wiele więcej do zaoferowania.
Od spokojnych spacerów, pikników, a nawet przejażdżek łodzią po jeziorach, po atrakcje takie jak Bioparco di Roma, rzymski ogród zoologiczny i wzgórze Pincian z zapierającymi dech w piersiach widokami na miasto, jest wiele do zobaczenia i zrobienia. Upewnij się tylko, że masz ochotę na kawę lub lody w jednej z wielu kawiarni w parku i możesz rozpocząć odkrywanie tej spokojnej oazy.
Galeria Borghese to galeria sztuki w centrum Rzymu, która została stworzona w XVII wieku, aby pomieścić i wyeksponować kolekcję obrazów, rzeźb i antyków kardynała Scipione Borghese. Scipione Borghese, bratanek papieża Pawła V, był zapalonym kolekcjonerem sztuki i mecenasem sztuki.
Na przestrzeni wieków kolekcja Borghese powiększyła się i obejmowała najważniejsze dzieła Caravaggia, Gian Lorenzo Berniniego, Rafaela i Tycjana. Po serii renowacji i uzupełnień, cała posiadłość i otaczające ją ogrody zostały sprzedane włoskiemu rządowi, a Galeria Borghese oficjalnie otworzyła swoje podwoje dla szerokiej publiczności w 1903 roku.
Budowa wiejskiej willi, w której mieści się Galeria Borghese, rozpoczęła się w 1613 roku i została ukończona cztery lata później, w 1617 roku. Głównym architektem projektu był Flaminio Ponzio, który zaprojektował willę w oparciu o projekty i specyfikacje kardynała Borghese.
Jako podmiejska rezydencja przeznaczona do rozrywki gości i eksponowania kolekcji Borghese, wykwintnie urządzony budynek miał kształt litery U z dwoma głównymi piętrami i kilkoma loggiami z widokiem na otaczające ogrody. Od tego czasu 20 pokoi w willi zostało odnowionych i przeprojektowanych w bardziej ujednoliconą, tematyczną przestrzeń, aby zaprezentować bogatą kolekcję sztuki.
Położona w rozległych ogrodach Villa Borghese, Galeria Borghese jest uważana za jedno z największych muzeów, przyciągające miłośników sztuki z całego świata. Galeria słynie z niezrównanej kolekcji dzieł Berniniego, która obejmuje rzeźby takie jak "Apollo i Dafne" i "Dawid". Ponadto galeria posiada wyjątkowy asortyment obrazów Caravaggia, Rafaela i Tycjana, przyczyniając się do jej reputacji jako kluczowego centrum historii sztuki.
To, co odróżnia Galerię Borghese od większych muzeów, to jej kameralna atmosfera, która zapewnia odwiedzającym osobiste, wciągające doświadczenie, pozwalające na dogłębną eksplorację i docenienie sztuki.
Uderzająca kompozycja autorstwa Gian Lorenzo Berniniego przedstawia dramatyczny punkt kulminacyjny pościgu Apolla za nimfą Daphne, która przekształca się w drzewo laurowe.
Ukończony w 1625 roku obraz "Apollo i Dafne" jest uważany za arcydzieło sztuki barokowej ze względu na swój dynamiczny realizm i intensywność emocjonalną. Według mitologii greckiej, bóg olimpijski został trafiony strzałą miłości i pożądania, podczas gdy nimfa strzałą niechęci, która spowodowała, że odrzuciła zaloty Apolla. Apollo ścigał ją nieustannie, a Daphne wołała do swojego ojca, boga rzeki Peneusa, który przekształcił ją w drzewo laurowe, aby ją uratować. Zrozpaczony i ze złamanym sercem Apollo ogłosił drzewo laurowe świętym i nosił jego liście jako symbol swojego wiecznego oddania.
Jako jeden z ostatnich obrazów Caravaggia, jego interpretacja "Dawida z głową Goliata" wyróżnia się nie tylko mistrzowskim wykorzystaniem światła i cienia, ale także złożoną symboliką. Ukończony na początku XVI wieku biblijny obraz został podarowany kardynałowi Borghese w nadziei na uzyskanie papieskiego ułaskawienia. Na obrazie głowa Goliata wydaje się być autoportretem Caravaggia, podczas gdy triumfujący Dawid spogląda w dół z nutą smutku, współczucia i wyrzutów sumienia.
Poza fascynującymi spekulacjami na temat prawdziwej inspiracji, połączenie techniki i emocjonalnej opowieści w "Dawidzie z głową Goliata" pokazuje charakterystyczny styl Caravaggia, który zrewolucjonizował sztukę zachodnią i wpłynął na pokolenia artystów.
Namalowane w latach 1507-1508 "Złożenie do grobu" Rafaela przedstawia biblijną scenę przenoszenia ciała Chrystusa do grobu.
Zamówiony przez rodzinę Baglioni w Perugii, wywołał wielkie poruszenie, gdy został przeniesiony do Rzymu. Wykorzystanie przez Rafaela kolorów, kompozycji i emocjonalnej głębi postaci nadaje scenie głęboki realizm i intensywność. Artysta wysokiego renesansu spędził około dwóch lat studiując i szkicując szkice na tym, co było jednym z jego ostatnich dzieł w okresie florenckim. Jako taki, obraz narracyjny wyznacza przejście w stylu Rafaela w kierunku bardziej dramatycznych i złożonych kompozycji z jego rzymskiego okresu, który miał nadejść.