Borghese Galerisi'nin en önemli cazibe merkezi hiç kuşkusuz çok sayıda dönem ve stile yayılan heykel, resim ve antik eserlerden oluşan eşsiz koleksiyonudur.
20 odasında Bernini'nin dinamik heykelleri ve Caravaggio'nun dramatik tabloları gibi Barok sanatının ikonik eserleri, Raphael gibi isimlerin Yüksek Rönesans başyapıtları ve Roma, Yunan ve Etrüsk antikalarından oluşan bir hazine ile yan yana durmaktadır.
Galerinin, öncelikle heykele adanmış zemin katı ile resimlere adanmış birinci katı arasında bölünmüş tematik düzeni, sanat tarihi boyunca kronolojik olarak düzenlenmiş sürükleyici bir yolculuğa olanak tanıyor.
80 hektarlık bir alana yayılan Villa Borghese Bahçeleri, Roma'nın üçüncü büyük parkıdır ve şehri gezerek geçen uzun bir günün ardından dinlenmek için en iyi noktalardan biridir.
Borghese Galerisi bariz bir cazibe merkezi olsa da, yemyeşil doğası, huzurlu gölleri ve güzel çeşmeleriyle İngiliz tarzı bahçenin paylaşacak daha çok şeyi var.
Rahat yürüyüşler, piknikler ve hatta göllerde bir tekne gezintisinden, Roma'nın hayvanat bahçesi Bioparco di Roma ve şehrin nefes kesici manzarasını sunan Pincian Tepesi gibi cazibe merkezlerine kadar görülecek ve yapılacak çok şey var. Parktaki çok sayıda kafeden birinden kahve veya dondurma aldığınızdan emin olun ve bu sakin vahayı keşfetmeye hazır olun.
Borghese Galerisi, 17. yüzyılda Kardinal Scipione Borghese'nin resim, heykel ve antika koleksiyonunu barındırmak ve sergilemek üzere Roma'nın merkezinde kurulmuş bir sanat galerisidir. Papa V. Paul'ün yeğeni olan Scipione Borghese, hevesli bir sanat koleksiyoncusu ve sanat hamisiydi.
Yüzyıllar boyunca Borghese Koleksiyonu genişlemiş ve Caravaggio, Gian Lorenzo Bernini, Raphael ve Titian'ın önemli eserlerini içermiştir. Bir dizi yenileme ve eklemenin ardından, tüm mülk ve çevresindeki bahçeler İtalyan hükümetine satıldı ve Borghese Galerisi 1903 yılında kapılarını resmen halka açtı.
Borghese Galerisi'nin bulunduğu kır villasının inşasına 1613 yılında başlanmış ve dört yıl sonra, 1617 yılında tamamlanmıştır. Projenin ana mimarı Flaminio Ponzio, villayı Kardinal Borghese'nin tasarım ve şartnamelerine göre tasarlamıştır.
Konukları ağırlamak ve Borghese Koleksiyonu'nu sergilemek için tasarlanmış bir banliyö inziva yeri olarak zarif bir şekilde dekore edilmiş bina, iki ana kat ve çevredeki bahçelere bakan birkaç sundurma ile U şeklindeydi. Villadaki 20 oda o zamandan bu yana yenilenmiş ve kapsamlı sanat koleksiyonunu sergilemek üzere daha birleşik, tematik bir alanda yeniden tasarlanmıştır.
Geniş Villa Borghese Bahçeleri içinde yer alan Borghese Galerisi, dünyanın dört bir yanından sanat meraklılarını çeken en büyük müzelerden biri olarak kabul edilmektedir. Galeri, Bernini'nin "Apollo ve Daphne" ve "David" gibi heykellerini içeren rakipsiz eser koleksiyonuyla ünlüdür. Ayrıca, Caravaggio, Raphael ve Titian'ın olağanüstü tablolarını da barındıran galeri, sanat tarihi açısından önemli bir merkez olarak ün yapmıştır.
Borghese Galerisi'ni daha büyük müzelerden ayıran şey ise, ziyaretçilere kişisel, sürükleyici bir deneyim sunan, sanatın derinlemesine keşfedilmesine ve takdir edilmesine olanak tanıyan samimi ambiyansıdır.
Gian Lorenzo Bernini'nin çarpıcı kompozisyonu, Apollon'un su perisi Daphne'yi kovalamasının dramatik doruk noktasını, Daphne'nin bir defne ağacına dönüşmesini tasvir etmektedir.
1625 yılında tamamlanan "Apollo ve Daphne", dinamik gerçekçiliği ve duygusal yoğunluğuyla Barok sanatının başyapıtlarından biri olarak kabul edilir. Yunan mitolojisine göre, Olimpos tanrısı aşk ve arzu okuyla vurulmuş, su perisi ise Apollon'un ilerlemelerini reddetmesine neden olan bir nefret okuyla vurulmuştur. Apollon onu acımasızca takip etmiş ve Daphne, onu kurtarmak için defne ağacına dönüştüren babası nehir tanrısı Peneus'a haykırmıştır. Çılgına dönen ve kalbi kırılan Apollon defne ağacını kutsal ilan etmiş ve yapraklarını sonsuz bağlılığının bir sembolü olarak takmıştır.
Caravaggio'nun son tablolarından biri olan "Davut Golyat'ın Başıyla", sadece ışık ve gölgenin ustaca kullanımıyla değil, aynı zamanda karmaşık sembolizmiyle de öne çıkıyor. 1600'lerin başında tamamlanan bu İncil tablosu, papalık affı umuduyla Kardinal Borghese'ye hediye edilmiştir. Tabloda Goliath'ın başı Caravaggio'nun kendi portresi gibi görünürken, muzaffer Davut hüzün, merhamet ve pişmanlık ipuçlarıyla düşünceli bir şekilde aşağıya bakmaktadır.
"David with the Head of Goliath "taki teknik ve duygusal hikâye anlatımının birleşimi, gerçek hayattan esinlenmenin zorlayıcı spekülasyonunun ötesinde, Caravaggio'nun Batı sanatında devrim yaratan ve sanatçı nesillerini etkileyen farklı tarzını sergiliyor.
Raphael'in 1507-1508 yılları arasında resmettiği "Deposition" (ya da "The Entombment"), İncil'de yer alan İsa'nın bedeninin mezara taşınması sahnesini betimler.
Perugia'daki Baglioni ailesi tarafından yaptırılan tablo, Roma'ya taşındığında büyük bir kargaşaya neden olmuştur. Raphael'in renk kullanımı, kompozisyonu ve figürlerin duygusal derinliği sahneye derin bir gerçekçilik ve yoğunluk duygusu katar. Yüksek Rönesans sanatçısı, Floransa döneminde son eserlerinden biri olan bu tablo üzerinde yaklaşık iki yıl boyunca çalışmış ve taslaklar çizmiştir. Bu nedenle, bu anlatı resmi Raphael'in üslubunda Roma döneminin daha dramatik ve karmaşık kompozisyonlarına doğru bir geçişe işaret eder.